คนสุดท้าย(โน่ริท)*68

ข้อมูลเบื้องต้น

พอดีเค้านั่งดูคลิปวู้ดดี้เก่าๆแล้วมันจิ้นดี

ตอนเฮียร้องเพลงสายตาและน้ำเสียงสัมผัสได้ถึงความซึ้ง

มองไปที่พี่ริทอีก ละลายแทนอ่ะ





เม้นบ้างก็ดี เค้าต้องการคอมเม้นท์น่า




fc โน่ริท ใจดีอยู่แล้วชิมิ 555

เนื้อเรื่อง

คนสุดท้าย *68

“ไม่เคยมีใจให้ใครมาก่อน ไม่เคยอ่อนให้ความรักเลย

จะมีผู้คนมากมายคุ้นเคย แต่ไม่เคยมีใครอย่างเธอ”

สายตาคมมีเสน่ห์ละจากกล้องที่ถ่ายอยู่ เงยขึ้นมองชั้นลอยที่มีกัน วู้ดดี้ และริท ภาคิณยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นแฟนคลับกรี๊ดกับการกระทำของเขา

”ฉันเคยบอกกับเธอหรือยัง ว่าเธอมีความหมายเพียงใด

กับคนที่ใจมันด้านชา ฉันเคยบอกกับเธอรึยัง จากวันนี้และทุกเวลา มันมีแต่คำว่ารักเธอ…”

ผมร้องต่อไปเรื่อยๆ ยิ้มให้กลุ่มแฟนคลับบ้าง ยิ้มให้กล้องบ้าง ลอบมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้แทบจะหุบยิ้มไม่อยู่ ก็นะ ผมร้องซะซึ้งขนาดนี้ มองตาก็ซึ้งขนาดนี้ ถ้าไม่รู้ว่าผมร้องให้ใคร คงจะอินโนเซนมากๆ

”จากฉันคนเดิม จากรักไม่เป็น จะขอเป็นคนที่รักเธอยิ่งกว่าคนไหนๆ จากนี้คือเธอ จากนี้จนวันตาย เธอคือสุดท้ายของทั้งชีวิตและหัวใจ..

ฉันเคยบอกกับเธอรึยัง ว่าเธอมีความหมายเพียงใด กับคนที่ใจมันด้านชา ฉันเคยบอกกับเธอรึยัง จากวันนี้และทุกเวลา จะมีแต่คำว่ารักเธอ

จากฉันคนเดิม จากรักไม่เป็น จะขอเป็นคนที่รักเธอยิ่งกว่าคนไหนๆ จากนี้คือเธอ จากนี้จนวันตาย เธอคือสุดท้ายของทั้งชีวิตและหัวใจ

ไม่ว่าวันไหน ไม่ว่าเมื่อไร ก็รักเธอ”

จบเพลง เสียงปรบมือของแฟนคลับก็ดังขึ้น มันชื่นใจและดีใจมากที่มีคนปลื้มผมมากขนาดนี้  แต่ที่ดีใจมีความสุขมากกว่าคงจะไม่พ้นได้รอยยิ้มหวานๆของไอ่ตัวเล็กหรอก

Rit part

หลังจากที่ผม กัน และพี่โตโน่ถ่ายรายการวู้ดดี้จบ กำลังจะกลับ ปกติกันจะนั่งคั่นตรงกลางระหว่างผมกับพี่โตโน่ แต่วันนี้ ผมขึ้นนั่งให้รถเรียบร้อย ไอ่กันกับพี่โตโน่ยังไม่ขึ้นมาเนื่องจากแย่งที่นั่งกันอยู่

”พี่โตโน่ กันก็นั่งตรงนี้ประจำ”ไอ่กันเถียงแล้วผลักอีกคนให้พ้นทางแต่มีรึที่อาเฮียจะยอม

”แล้วทำไม วันนี้เปลี่ยนหน่อยไม่ได้รึไง”พี่โตโน่ก็ไม่ยอม ผลักไอ่กัน ทั้งคู่เล่นกันอย่างนี้จนผมเริ่มรำคาญ

”ขึ้นมาสักทีเหอะน่า ไอ่กัน พี่โตโน่ เล่นกันอยู่ได้”ผมพูดพลางพิงหัวที่หน้าต่าง  เสียงสนทนาเงียบไป ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงทั้งสองคนขึ้นมาบนรถแล้ว

”ริทง่วงก็พิงกันนะ”ไอ่กันพูดแล้วยิ้มให้ผมซะหวานหยด ผมหันไปยิ้มตอบ แต่ต้องหน้าเจื่อนกระทันหันเมื่อเห็นสีหน้าของอีกคนที่นั่งห่างออกไป สายตาเฉยชาที่ผมเห็นทำให้ผมใจแป้วแปลกๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาคือคนๆเดียวกับที่ส่งสายตาหวานซึ้งให้ผมเมื่อตอนถ่ายรายการ ผมหันมาค้อนไอ่กันไปทีนึงมันหัวเราะแล้วหันหน้ากลับไปเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ผมนี่สิ ลอบมองใบหน้าคมที่ตอนนี้มีแววเย็นชาอย่างไม่รู้จะทำยังไง

ผม ไอ่กันและพี่โตโน่เข้าบ้านมาด้วยความเหนื่อยสุดขีด พี่โตโน่กระแทกตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างแรงก่อนใคร  ต่อมาก็เป็นไอ่กันที่นั่งฝั่งตรงข้าม ก็เหลือตรงกลางอยู่ที่เดียวที่ผมจะแทรกตัวนั่งได้ ผมเดินไปใกล้ๆพี่โตโน่ พี่โตโน่เงยหน้ามองผมนิดหน่อย ก่อนจะหันหน้าหนี ผมเห็นไอ่กันมันนั่งกลั้นหัวเราะอยู่ อยากจะอัดมันสักที แฟนคลับกันจะว่าผมไหมเนี่ย

”เหนื่อยจังเลยนะครับ พี่โตโน่”ผมทักพร้อมกับนั่งลงข้างๆร่างสูง แต่ก็ไม่มีคำตอบของคำถามที่ผมถามไป มีแต่สายตาที่เฉยชา ไม่รับรู้ ไม่สนใจ

ผมเริ่มนอยด์แล้วนะ โกรธอะไรผมนักหนา ผมไม่ได้ทำไรสักหน่อย ไอ่กันต่างหากที่มันทำอ่ะ ไอ่เราก็อุตส่าห์ดีใจที่วันนี้พี่โตโน่ทำหวานใส่ผมกลางรายการ ผมชอบเพลงมาก แล้วผมก็ชอบคนร้องด้วย แต่ตอนนี้ล่ะ หรือทั้งหมดมันก้แค่ผมคิดไปเองคนเดียว ผมไม่มีความหมายอะไรเลยกับพี่จริงๆใช่ไหม ผมมันบ้าที่คิดว่าพี่จะคิดเหมือนผม บ้าที่คิดว่าเราใจตรงกัน บ้าที่รักพี่อยู่ข้างเดียว!!

ผมมองใบหน้าคมอย่างตัดพ้อ ผมรู้สึกว่านัยน์ตามีน้ำคลออยู่แต่ยังไม่ยอมไหล ผมไม่อยากจะอ่อนแอ ให้เขาคอยปลอบอีกแล้ว ผมน่าจะคิดได้ว่าที่เขาคอยกอดปลอบ พูดปลอบก็แค่ฐานะของพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง!

”ฮึก!”ผมลุกขึ้นแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนอย่างรวดเร็ว

Tono part

ผมมองคนตัวเล็กที่วิ่งขึ้นบันไดไป ไม่รู้จะทำยังไง ใจหนึ่งผมก็อยากจะคว้าตัวริทมากอดใจจะขาด แต่…การกระทำของกันและริททำให้ผมคิดว่าทั้งสองคนน่าจะมีใจให้กัน ผมไม่อยากจะทำให้น้องเสียใจ แต่น้ำตาของริทเมื่อกี้ทำให้ผมเจ็บ วันนี้มันอาจจะดูงี่เง่าที่ผมร้องเพลงซึ้งๆมองริทซึ้งๆทำตัวงี่เง่ากลางรายการ ผมน่าจะเงียบไม่บอกความรู้สึกของผมออกมาซะโจงแจ้งขนาดนั้น

”เฮีย ไอ่ริทมันวิ่งไปแล้วนะเฮีย”เสียงไอ่คมเข้มพูดเมื่อเห็นผมเอาแต่นั่งอยู่ไม่ลุกไม่แสดงอาการอะไรนอกจากนิ่ง

”มึงก็ตามไปดิ”

”ให้ผมตามน่ะได้ แต่คนที่เขาอยากให้ตามขึ้นไป ไม่ใช่ผมนิ”

”….”

”อ้าวๆ ทำหน้างง เฮียเรานี่ก็ขึ้หึงเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆ”

”พูดไรมึงว่ะ”

”โหย พี่ อยากจะง้อเขาไปง้อดิ ผมเห็นไอ่ริทมันทำท่าจะร้องด้วยนะเมื่อกี้ แล้วคุณฟะ..เอ้ย!พี่ชายสุดที่รัก ไม่ไปปลอบน้องชายสุดที่รักรึไงครับ”พูดจบ ไอ่กันก็หายศรีษะไปจากสายตาผมมองไปรอบๆเมื่อไม่เห็นใครอยู่ ผมก็วิ่งขึ้นชั้นบนอย่างเร่งรีบ ในหัวคิดว่าจะคุยกับริทยังไง ผมจะบอกเขายังไง ว่าผมไม่ได้คิดแค่พี่น้องกับเขาน่ะ!

Rit part

ฮึกๆ หงุดหงิดเว้ย! นอยด์ด้วย โกรธด้วย ไอ่อาเฮีย น่ะอาเฮีย ผมโกรธแล้วด้วย ฮึกๆ พี่ชายบ้าอะไร ทำน้องร้องไห้ ทำน้องเสียใจ รักน้องบ้าไร ผมไม่รักแล้ววว พี่ชายนะ โยนทิ้งแม่งเลย อาบน้ำดีฟ่า เผื่อน้ำเย็นๆจะช่วยให้ความหงุดหงิดของผมคลายลงได้บ้าง

ปึง!!(เสียงปิดประตูดังตามแรงอารมณ์)

ผมค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก  ตามด้วยกางเกงแล้วเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว น้ำเย็นๆไหลมากระทบเนื้อตัว ทำให้ขนลุกซู่ได้เหมือนกัน ผมยกมือขึ้นลูบหน้าเมื่อน้ำเข้าตา

แกร็ก!!

ผมอาบน้ำไปเรื่อยๆ แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ ใครทำอะไร เหมือนเสียงเปิดประตู ผมเอื้อมมือจะไปปิดฝักบัว แต่ต้องสะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ว่ามีใครสวมกอดจากข้างหลัง

มือที่จะปิดฝักบัวกระตุกกลับไปทางผู้รุกราน แต่ยังไม่ทันที่จะประโดน ผมกลับตกไปอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรงของคนคุ้นเคย

”กอดพี่ไว้สิ อยากให้พี่เห็นอะไรๆของริทรึไง”พี่โตโน่กระซิบเสียงเบาข้างหูผม พร้อมกับดึงตัวผมที่ไม่มีอะไรเลยไปกอดไว้ ไม่รู้นะ ผมจะรู้สึกได้ว่าเหมือนเขาจะบังคับตัวเองไม่ให้มองต่ำไปกว่าหน้าผม

”ดื้อจริง ถ้าเห็นขึ้นมาแล้วระวังไม่หยุดแค่มองหรอกนะ”คำพูดหยอกเล่นของพี่โตโน่ทำให้ผมรีบยกมือไปกอดเขาไว้ เสียงหัวเราะน้อยๆที่ดังขึ้นข้างหู ทำให้ผมรู้ตัวแล้วพยายามจะขืนตัวออก แต่มาคิดอีกที ถ้าผมคุยกับพี่โตโน่ซึ่งหน้า ซึ่งผมไม่มีอะไรปกปิดอยู่เลย แค่คิดก็อายจะแย่แล้ว

”ถ้าดื้อแล้วมายุ่งกับริททำไม”ผมถาม มือยังกอดพี่โตโน่ไว้อยู่ ผมเอาตัวเฮียไว้เป็นกำแพงบังหรอกน่า แฟนคลับอย่าโกรธผมน่า

”แล้วริทจะให้พี่ยุ่งกับไอ่กันรึไง”

”….”ผมไม่ตอบ แต่นิ้วแอบหยิกที่แผ่นหลังของพี่โตโน่

”โอ๊ย!!ถ้าพี่หยิกริทบ้างแล้วริทจะหนาว”

”….”ผมก็ไม่ได้ตอบออกไป ให้รู้ซะบ้างว่าความรู้สึกเมื่อตอนเขาไม่ตอบคำถามผมเหมือนไม่สนใจเนี่ย มันเป็นยังไง

”โกรธพี่เหรอครับ”

”….”

”พี่ชายมาง้อน้องชายสุดที่รักแล้วนะ หายนอยด์เหอะ”

“….”ผมก็ยังเงียบต่อไป ไม่มีไรจะคุย ทำไม พอผมจะคุยไม่คุย นี่ผมก็ไม่คุยแล้วไง เหอะ! มือสากของคนตรงหน้าเชยคางผมให้เงยขึ้น มองลึกเข้ามาในดวงตาของผม ผมสบสายตาคมที่ถ่ายทอดส่งมาอย่างมีความหมาย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีความหมายว่าอะไร แต่รู้ว่ามันทำให้ผมเขินได้

”ริทครับ”

”….”

”พี่ก็ไม่ได้อยากมาง้อริท น้องชายพี่หรอกนะ”เชอะ ไม่ง้อก็ไม่ต้องง้อ ไม่ได้ขอ ผมพยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดนั้น แต่ทำยังไง ก็ไม่หลุดสักที

”แต่จะมาง้อริท ในฐานะอื่นที่พี่จะขอริทตอนนี้ได้ไหม”พี่โตโน่มองผมก่อนจะยิ้มบางๆริมฝีปากบางเฉียบจรดลงมาบนริมฝีปากอิ่มของผม ผมได้แต่อึ้ง ผมตกใจ แต่ไม่กล้าผลักออก พี่โตโน่ไม่ได้รุกล้ำเข้ามามากว่านี้ ก่อนจะผละออกแล้วมองหน้าผมอีกครั้ง

”ขอพี่ได้ดูแลริทอย่างนี้ตลอดไปได้ไหมครับ”

”พี่โตโน่…”

”ตอนแรกพี่ไม่กล้าจะบอกริท เพราะพี่คิดว่ากันกับริท เอ่อ..พี่ทำได้แค่มองริทกับกันสนิทกัน แต่มาตอนนี้ พี่แน่ใจแล้วว่าพี่ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ไม่สามารถมองเห็นริทไปกับคนอื่นได้ พี่คิดว่าพี่คงจะบอกริทสักวัน แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้”

”แล้วไงครับ”

”ก็ พี่คิดว่า..พี่น่าจะ…เป็นแฟนกันพี่นะริท”ผมมองพี่โตโน่ที่ตอนนี้กำลังมองหน้าผมเหมือนหาคำตอบของคำขอ  ผมไม่ตอบแต่เขย่งปลายเท้าขึ้นไปประทับจูบที่ริมฝีปากที่จูบผมเมื่อกี้ พี่โตโน่จูบตอบผม แต่คราวนี้กลับรุกล้ำมากกว่าเดิม

หลายนาทีผ่านไป ผมประท้วงขออากาศหายใจบ้าง จูบเมื่อกี้เกือบทำให้ผมหายใจไม่ออก พี่โตโน่ผละออกเหมือนกับยังเสียดาย แต่ยังไม่วายมองผมอย่างล้อๆ

”คราวหลังถ้าจะตอบคำถามอะไรพี่อ่ะ เอาแบบนี้นะ จะตอบนานแค่ไหนก็แล้วแต่เลย ฮ่าๆ”

”ล้อผมเหรอ นี่แน่ะ!”ผมฟาดมือไปยังกล้ามเป็นมัดของพี่โตโน่อย่างแรง แต่เฮียแกก็ยังยิ้มได้เนาะ แต่สักพักผมก็รู้สึกว่าเสียงพี่โตโน่เงียบลง แล้วก็หน้าเริ่มแดงๆ ผมมองตามสายตาของพี่โตโน่ คำตอบมันทำให้ผมอายยยมากกกก!!

”พี่โตโน่อย่ามองนะ ปิดตา!!เลยยย”ผมเอื้อมมือไปปิดตาคนตัวสูง แต่ผมมันเตี้ยอ่ะ ขนาดเขย่งยังไม่ถึงเลย อ๊ากกก

”ดะ…เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอกก็ได้”พี่โตโน่ตอบผมแล้วเดินกลับไปยังประตู ผมรีบคว้านหาผ้าขนหนู แต่ก็ไม่เจอ จำได้ว่าหยิบเข้ามาด้วยนะ

”อ้อ!!ริทพี่เผลอหยิบผ้าริทมาด้วยน่ะ โทษทีนะ!”เสียงที่ตะโกนกลับมาทำให้ผมทั้งอายทั้งโกรธ แล้วผมจะหาผ้าไรนุ่งออกไปอ่ะ

”ไอ่เฮียยยยยย!!”

__________________________

จบอย่างดีอีกเรื่องเน้อ(เอ๊ะ หรือไม่ดีหว่า)

เม้นได้เม้นเลยเน้อ  คือเค้าอยากถามเรื่องหนึ่ง เมื่อกี้ตอนแต่งเราพิมพ์ไปสลับกับดูคลิปเดอะดาวย้อนหลังไป เราว่าพี่เอกกับพี่แฟรงค์น่ารักดี เราอยากแต่งอ่ะ มันคงจะออกมาน่ารัก เพื่อนๆอยากอ่านไหมอ่าาา

ถามความเห็นเฉยๆเน้อ